In an interview with Armenian human rights portal, Ombudsman Karen Andreasyan complained that despite local media reports there have been no calls to his hotline number to report LGBT related human rights abuses: ‘No calls - no problem’.
On one hand, it’s understandable that most cases of such abuses remain unreported due to lack of trust in Armenian legal system and fear of being outed or discriminated against while dealing with the system. On the other hand, unless people start reporting such abuses, it would be difficult to expect actions from the Ombudsman’s office. I am, however, aware that following memorandum agreement, PINK Armenia collaborates with the Ombudsman on relevant issues. In fact, PINK has its own hotline number too: 099-522533. You may call this number 24 hours a day, 7 days a week.
I would therefore urge LGBT Armenians to make a note of these numbers and use them to report human rights abuses they may encounter.
The most important numbers you need to know to report human rights violations (including anti-LGBT) in Armenia:
116 for Ombudsman’s office
099-522533 for PINK Armenia
***
HRA: Վերջերս լրատվամիջոցներով լուրեր տարածվեցին, որ միասեռականներին բերման են ենթարկել ոստիկանություն: Դուք միջամտե՞լ եք, պաշտպանե՞լ եք նրանց իրավունքները:
Ombudsman: Մենք դիմում չունենք, բողոք չունենք։ Եւ մենք մեր նախաձեռնությամբ չենք սկսելու։ 2011թ. իմ կրեդոներից մեկն էլ հետևյալն է. բոլոր այն մարդիկ ովքեր ունեն ձեռք, ոտք և ուղեղի հնարավորություն, որ կաորղ են գոնե մեկ զանգ անել 116 համարին՝ թող անեն: Իմ նախաձեռնությամբ ես օգնելու եմ երեխաներին,որոնք հնարավոր է ինֆորմացիա չունեն, շրջակա միջավայրի հարցերին եմ միջամտելու, ծերերի, անգրագետների հարցրեին, ովքեր տեղյակ չեն, ովքեր նույնիսկ հեռախոս չունեն ,որ զանգեն։
Մեզ մոտ չկա բյուրոկրատիա, մենք չենք ստիպում պաշտոնական գրություններ, նամակներ ուղարկել՝ ընդամենը պետք է մեկ զանգ և մենք կսկսենք ընթացք տալ որոշակի խնդիրների։ Մենք հետևում ենք մամուլին, բայց մենք միասեռականներից ոչ մի զանգ չենք ստացել, հետևաբար այդ խնդիրն ինձ համար պաշտոնապես գոյություն չունի։
Tuesday, 31 January 2012
Monday, 30 January 2012
(AM) Aravot daily: "Միասեռականների միջեւ էլ անկեղծ սեր կա" / “There is genuine love between gays too” (interview with openly gay Armenian guy)
I disagree with Babken on few points, especially re his proposition or theory of “types of homosexuality”. But overall, good one and worth a read. Pay attention to comments below the article.
***
Միասեռականների միջեւ էլ անկեղծ սեր կա
Երեւանաբնակ Բաբկեն Գրիգորյանը, որը 27 տարեկան է, միասեռական է, չի թաքցնում իր ոչ ավանդական կողմնորոշումը, չի ամաչում դրանից, չի վախենում ոչնչից: Նա մշտապես իր անուն-ազգանունով մեկնաբանություններ է թողնում «Առավոտի» այն նյութերի տակ, որոնք վերաբերում են ԼԳԲՏ համայնքին:
«Առավոտի» հետ ունեցած զրույցում, թե ի՞նչ խնդիրներ են ծառացած Հայաստանում ԼԳԲՏ համայնքի ներկայացուցիչների առաջ, Բաբկենը նշեց, որ ունեն շատ մեծ խնդիրներ, ինչն էլ իրենց խանգարում է պաշտպանել ԼԳԲՏ համայնքը, հետո էլ հավելեց. «Իրենք շատ թույլ են իրենց պահում, չեն համախմբվում, որպեսզի մի թիմ լինեն, վախենում են, ու դա շատ վատ է, չեն ստեղծում մի վայր, որտեղ կարելի է հավաքվել ու լինել միասին, ընկերական մթնոլորտում մտածել, թե ինչպես լավացնել այս կյանքը, ստեղծել նորմալ ԼԳԲՏ համայնք, այլ ոչ թե միայն սեքսի կլուբներ կամ այգիներ։ Պետք է համարձակ լինել ու կարողանալ պաշտպանվել, թույլ չտալ, որ ինչ-որ մեկը խանգարի առաջ տանելու նշածս աշխատանքները»։
Ունի՞ միասեռական ընկերներ, որոնց հետ առանց որեւէ կոմպլեքսի, վախի հանդիպում է հասարակական վայրերում: Եղե՞լ են դեպքեր, երբ, օրինակ, որեւէ սրճարանում կամ այլ վայրում «նկատել» են իր տարբեր լինելը եւ ուրիշ վերաբերմունքի արժանացրել հարցերին Բաբկենն այսպես պատասխանեց. «Այո, շատ միասեռական ընկերներ ունեմ… շատ է պատահել, երբ նկատել են մեր ոչ ավանդական կողմնորոշումը, բայց, բարեբախտաբար, ագրեսիվ վերաբերմունքի չենք արժանացել, իսկ եթե այդպիսի բան լինի՝ հաստատ կդիմեմ օրենքի՝ պաշտպանվելու համար, եւ եթե հրաժարվեն պաշտպանել՝ կդիմեմ Հայաստանում արտասահմանյան կազմակերպությունների»։
Հայաստանում հաճախ միասեռականությունը իբրեւ հիվանդություն է ընկալվում կամ ոչ ճիշտ դաստիարակության արդյունք, նույնիսկ ոստիկանները չեն հանդուրժում միասեռականներին, եւ եթե անգամ որեւէ մեկը ոստիկանի աչքի առաջ նեղացնի որեւէ միասեռականի եւ ուժ գործադրի նրա հանդեպ, ոստիկանները հաստատ միասեռականին բաժին կտանեն: Մեր այս դիտարկմանն էլ զրուցակիցս այսպես արձագանքեց. «Մարդը հիվանդ չի ծնվում, չհաշված այն հիվանդությունները, որոնք ապացուցված են բժշկության կողմից, օրինակ՝ հաշմանդամությունը, կուրությունը, համր լինելը եւ այլն։ Իսկ միասեռականությունը լինում է երկու տեսակի, ի ծնե եւ ձեռքբերովի։ Ի ծնե միասեռական լինելը այն է, երբ, օրինակ, տղան հասունության շրջանում սեռական հարաբերությունների կարիք է զգում ու հասկանում, բացահայտում է, որ իրեն դուր է գալիս ոչ թե աղջիկը, այլ տղան։ Իսկ ձեռքբերովին այն է, երբ տղան մշտապես սեռական հարաբերություններ է ունենում աղջկա հետ, բայց մեկ էլ մի օր, ասենք՝ 24 տարեկանում ուզում է սեռական հարաբերություն ունենալ տղայի հետ, փորձում է ու հասկանում, որ իրեն ավելի շատ դուր է գալիս տղան, այսինքն՝ ձեռք է բերում համասեռամոլություն։ Իսկ միասեռականությունը հիվանդություն որակելու հետ կապված էլ ասեմ, որ դա սուտ է եւ սխալ»։
Մեր զրուցակիցը նշեց, որ ոչ հայաստանցի միասեռական ընկերներ էլ ունի՝ ռուսաստանցիներ ու ամերիկահայեր։ Իսկ ի՞նչ տարբերություններ է նկատել նրանց ու հայաստանցիների միջեւ. «Ռուսաստանցի տղաները հայաստանցիներից շատ են տարբերվում, նախեւառաջ կոմպլեքսներ չունեն, ավելի բաց են, ազատ։ Իրենք իրենց կյանքի տերն են, իսկ հայ տղաների մեջ կոմպլեքսներ կան, վախենում են պաշտպանվել… ասում են՝ բա մամաս ի՞նչ կասի, ախպերս ի՞նչ կասի, բա ընկերներս։ Բայց սիրող մարդը եւ իրեն կսիրի, եւ կհարգի մյուսի անձնական կյանքը։ Արտասահմանում տղան, որը ավանդական կողմնորոշում ունի, երբեք չի ասի՝ ո՞վ է էս պեդիկը, գոմիկը, այնտեղ հարգում են միմյանց, եւ միասեռականների իրավունքները պաշտպանված են։ Վերջերս մի ֆիլմ դիտեցի, շատ էի զարմացել. սյուժեն հետեւյալն էր. մի տղա հանդիպում է մեկ այլ երիտասարդի, սիրահարվում է նրան, բայց անպատասխան։ Նրանք պարբերաբար հանդիպում են, միասին ժամանակ անցկացնում, մի օր էլ այնպես է ստացվում, որ տղաները սեռական հարաբերություն են ունենում ու դրանից հետո այն մեկը, որը չէր սիրում իրեն սիրահարվածին՝ եւս սիրահարվում է: Ու զուգընկերոջն ասում է՝ «քո սիրտը ինձ դուր եկավ, որը շատ ընկերական ու եղբայրական է, իմ սիրտը ուզեց լցվի հենց այդ սրտով…»: Գիտե՞ք այդ ֆիլմն ինչ է ուզում ասել՝ այն, որ տղաների սեր եւս գոյություն ունի»։
Իրեն եվրոպացի համարող հայ հանրույթին էլ Բաբկենը մաղթեց, որ միշտ լինի սեր, մեկը մյուսի հանդեպ հարգանք, ագրեսիա չցուցաբերվի, ու ոչ մեկը չփորձի մյուսին կառավարել։
ԵՎԱ ՀԱԿՈԲՅԱՆ
«Առավոտ» օրաթերթ
***
Միասեռականների միջեւ էլ անկեղծ սեր կա
Երեւանաբնակ Բաբկեն Գրիգորյանը, որը 27 տարեկան է, միասեռական է, չի թաքցնում իր ոչ ավանդական կողմնորոշումը, չի ամաչում դրանից, չի վախենում ոչնչից: Նա մշտապես իր անուն-ազգանունով մեկնաբանություններ է թողնում «Առավոտի» այն նյութերի տակ, որոնք վերաբերում են ԼԳԲՏ համայնքին:
«Առավոտի» հետ ունեցած զրույցում, թե ի՞նչ խնդիրներ են ծառացած Հայաստանում ԼԳԲՏ համայնքի ներկայացուցիչների առաջ, Բաբկենը նշեց, որ ունեն շատ մեծ խնդիրներ, ինչն էլ իրենց խանգարում է պաշտպանել ԼԳԲՏ համայնքը, հետո էլ հավելեց. «Իրենք շատ թույլ են իրենց պահում, չեն համախմբվում, որպեսզի մի թիմ լինեն, վախենում են, ու դա շատ վատ է, չեն ստեղծում մի վայր, որտեղ կարելի է հավաքվել ու լինել միասին, ընկերական մթնոլորտում մտածել, թե ինչպես լավացնել այս կյանքը, ստեղծել նորմալ ԼԳԲՏ համայնք, այլ ոչ թե միայն սեքսի կլուբներ կամ այգիներ։ Պետք է համարձակ լինել ու կարողանալ պաշտպանվել, թույլ չտալ, որ ինչ-որ մեկը խանգարի առաջ տանելու նշածս աշխատանքները»։
Ունի՞ միասեռական ընկերներ, որոնց հետ առանց որեւէ կոմպլեքսի, վախի հանդիպում է հասարակական վայրերում: Եղե՞լ են դեպքեր, երբ, օրինակ, որեւէ սրճարանում կամ այլ վայրում «նկատել» են իր տարբեր լինելը եւ ուրիշ վերաբերմունքի արժանացրել հարցերին Բաբկենն այսպես պատասխանեց. «Այո, շատ միասեռական ընկերներ ունեմ… շատ է պատահել, երբ նկատել են մեր ոչ ավանդական կողմնորոշումը, բայց, բարեբախտաբար, ագրեսիվ վերաբերմունքի չենք արժանացել, իսկ եթե այդպիսի բան լինի՝ հաստատ կդիմեմ օրենքի՝ պաշտպանվելու համար, եւ եթե հրաժարվեն պաշտպանել՝ կդիմեմ Հայաստանում արտասահմանյան կազմակերպությունների»։
Հայաստանում հաճախ միասեռականությունը իբրեւ հիվանդություն է ընկալվում կամ ոչ ճիշտ դաստիարակության արդյունք, նույնիսկ ոստիկանները չեն հանդուրժում միասեռականներին, եւ եթե անգամ որեւէ մեկը ոստիկանի աչքի առաջ նեղացնի որեւէ միասեռականի եւ ուժ գործադրի նրա հանդեպ, ոստիկանները հաստատ միասեռականին բաժին կտանեն: Մեր այս դիտարկմանն էլ զրուցակիցս այսպես արձագանքեց. «Մարդը հիվանդ չի ծնվում, չհաշված այն հիվանդությունները, որոնք ապացուցված են բժշկության կողմից, օրինակ՝ հաշմանդամությունը, կուրությունը, համր լինելը եւ այլն։ Իսկ միասեռականությունը լինում է երկու տեսակի, ի ծնե եւ ձեռքբերովի։ Ի ծնե միասեռական լինելը այն է, երբ, օրինակ, տղան հասունության շրջանում սեռական հարաբերությունների կարիք է զգում ու հասկանում, բացահայտում է, որ իրեն դուր է գալիս ոչ թե աղջիկը, այլ տղան։ Իսկ ձեռքբերովին այն է, երբ տղան մշտապես սեռական հարաբերություններ է ունենում աղջկա հետ, բայց մեկ էլ մի օր, ասենք՝ 24 տարեկանում ուզում է սեռական հարաբերություն ունենալ տղայի հետ, փորձում է ու հասկանում, որ իրեն ավելի շատ դուր է գալիս տղան, այսինքն՝ ձեռք է բերում համասեռամոլություն։ Իսկ միասեռականությունը հիվանդություն որակելու հետ կապված էլ ասեմ, որ դա սուտ է եւ սխալ»։
Մեր զրուցակիցը նշեց, որ ոչ հայաստանցի միասեռական ընկերներ էլ ունի՝ ռուսաստանցիներ ու ամերիկահայեր։ Իսկ ի՞նչ տարբերություններ է նկատել նրանց ու հայաստանցիների միջեւ. «Ռուսաստանցի տղաները հայաստանցիներից շատ են տարբերվում, նախեւառաջ կոմպլեքսներ չունեն, ավելի բաց են, ազատ։ Իրենք իրենց կյանքի տերն են, իսկ հայ տղաների մեջ կոմպլեքսներ կան, վախենում են պաշտպանվել… ասում են՝ բա մամաս ի՞նչ կասի, ախպերս ի՞նչ կասի, բա ընկերներս։ Բայց սիրող մարդը եւ իրեն կսիրի, եւ կհարգի մյուսի անձնական կյանքը։ Արտասահմանում տղան, որը ավանդական կողմնորոշում ունի, երբեք չի ասի՝ ո՞վ է էս պեդիկը, գոմիկը, այնտեղ հարգում են միմյանց, եւ միասեռականների իրավունքները պաշտպանված են։ Վերջերս մի ֆիլմ դիտեցի, շատ էի զարմացել. սյուժեն հետեւյալն էր. մի տղա հանդիպում է մեկ այլ երիտասարդի, սիրահարվում է նրան, բայց անպատասխան։ Նրանք պարբերաբար հանդիպում են, միասին ժամանակ անցկացնում, մի օր էլ այնպես է ստացվում, որ տղաները սեռական հարաբերություն են ունենում ու դրանից հետո այն մեկը, որը չէր սիրում իրեն սիրահարվածին՝ եւս սիրահարվում է: Ու զուգընկերոջն ասում է՝ «քո սիրտը ինձ դուր եկավ, որը շատ ընկերական ու եղբայրական է, իմ սիրտը ուզեց լցվի հենց այդ սրտով…»: Գիտե՞ք այդ ֆիլմն ինչ է ուզում ասել՝ այն, որ տղաների սեր եւս գոյություն ունի»։
Իրեն եվրոպացի համարող հայ հանրույթին էլ Բաբկենը մաղթեց, որ միշտ լինի սեր, մեկը մյուսի հանդեպ հարգանք, ագրեսիա չցուցաբերվի, ու ոչ մեկը չփորձի մյուսին կառավարել։
ԵՎԱ ՀԱԿՈԲՅԱՆ
«Առավոտ» օրաթերթ
(AM) MaxLiberty youth radio programme (RFE/RL) on gay Armenians (interview, survey): «Առաջինը չեմ, վերջինը չեմ, միակը չեմ»
Below is an extract of the programme (AM) aired on a youth programme of Radio Liberty (RFE/RL) in Armenia - MaxLiberty (21 January 2012). Read more and listen to the programme following this link.
***
«Առաջինը չեմ, վերջինը չեմ, միակը չեմ»
Այն, որ ինքը նույնասեռական է, Սեւակը գիտակցել է 15-16 տարեկանում: Խոստովանում է, որ բավականին դժվար գործընթաց էր, քանի որ գիտեր հասարակության բացասական կարծիքը այդ երեւույթի վերաբերյալ:
Ինքն իր հետ հաշտվելու եւ իր տեսակն ընդունելու գործընթացը 19 տարեկանում էր: Նրան օգնեց հիմնականում տեղեկատվությունը սեռական փոքրամասնություն կազմող անձանց վերաբերյալ:
«Շատ տեղեկատվություն ստացա ինտերնետի միջոցով եւ հասկացա, որ առաջինը չեմ, վերջինը չեմ, միակը չեմ եւ պարտադիր չէ, որ այն որպես բացասական երեւույթ դիտարկվի», - «Մաքսլիբերթի»-ի հետ զրույցում ասաց Սեւակը:
Մինչեւ ինքն իր հետ հաշտվելը, պայքարել է իր դեմ՝ բոլորի նման լինելու համար. - «Վերջերս կարդում էի 17 տարեկանում իմ արած գրառումները, որտեղ նույնասեռականությունը դիտարկում էի որպես բացասական երեւույթ»:
Նա այժմ 22 տարեկան է, իր հետ արդեն հաշտվել է, խնդիրն այժմ հասարակության հետ հաշտվելու եւ դրա վերաբերմունքի մեջ է:
«Քույրս, եղբայրս հաշտվել են եւ ոչ մի աղմուկ կամ վեճ չի եղել այդ պատճառով: Մայրս իմ ճանաչած ամենաանհանդուրժող մարդկանցից է, ով ասում էր, որ նման կողմնորոշում ունեցող մարդկանց պետք է վառել: Նա 100 տոկոսվ դեռ չի հաշտվել իմ կողմնորոշման հետ եւ դեռ հույս ունի, որ մի օր կամուսնանամ մի աղջկա հետ: Հայրս դեռ չգիտի», - ասաց Սեւակը:
Ինքը երեւույթը հետազոտել է, եւ դրան վերաբերում է որպես մարդու սեռականության բնական բազմազանություն: [...]
*source: MaxLiberty (RFE/RL)
***
«Առաջինը չեմ, վերջինը չեմ, միակը չեմ»
Այն, որ ինքը նույնասեռական է, Սեւակը գիտակցել է 15-16 տարեկանում: Խոստովանում է, որ բավականին դժվար գործընթաց էր, քանի որ գիտեր հասարակության բացասական կարծիքը այդ երեւույթի վերաբերյալ:
Ինքն իր հետ հաշտվելու եւ իր տեսակն ընդունելու գործընթացը 19 տարեկանում էր: Նրան օգնեց հիմնականում տեղեկատվությունը սեռական փոքրամասնություն կազմող անձանց վերաբերյալ:
«Շատ տեղեկատվություն ստացա ինտերնետի միջոցով եւ հասկացա, որ առաջինը չեմ, վերջինը չեմ, միակը չեմ եւ պարտադիր չէ, որ այն որպես բացասական երեւույթ դիտարկվի», - «Մաքսլիբերթի»-ի հետ զրույցում ասաց Սեւակը:
Մինչեւ ինքն իր հետ հաշտվելը, պայքարել է իր դեմ՝ բոլորի նման լինելու համար. - «Վերջերս կարդում էի 17 տարեկանում իմ արած գրառումները, որտեղ նույնասեռականությունը դիտարկում էի որպես բացասական երեւույթ»:
Նա այժմ 22 տարեկան է, իր հետ արդեն հաշտվել է, խնդիրն այժմ հասարակության հետ հաշտվելու եւ դրա վերաբերմունքի մեջ է:
«Քույրս, եղբայրս հաշտվել են եւ ոչ մի աղմուկ կամ վեճ չի եղել այդ պատճառով: Մայրս իմ ճանաչած ամենաանհանդուրժող մարդկանցից է, ով ասում էր, որ նման կողմնորոշում ունեցող մարդկանց պետք է վառել: Նա 100 տոկոսվ դեռ չի հաշտվել իմ կողմնորոշման հետ եւ դեռ հույս ունի, որ մի օր կամուսնանամ մի աղջկա հետ: Հայրս դեռ չգիտի», - ասաց Սեւակը:
Ինքը երեւույթը հետազոտել է, եւ դրան վերաբերում է որպես մարդու սեռականության բնական բազմազանություն: [...]
*source: MaxLiberty (RFE/RL)
Friday, 13 January 2012
Disgrace: Armenian LGBT group WFCE awards "woman of the year" to a homophobic head of local radio station
I intended first to write a post re neo-nazi Mek Azg and Public TV thing but priorities have changed. Instead, I should focus on disgrace of the moment when one LGBT group in Armenia - WFCE ('We For Civil Equality'), awarded "woman of the year" to a homophobe head of Radio Van. Just to make a 'anti-move' against 'rival' group & people. Yes, a disgrace.
I wonder who is next on their list? Perhaps, another comparable "intelligent" homophobe ('environmental expert') Karine Danielyan who in line with what Shushanik (head of radio Van) posted claims that gays are threat to a national security and recently came up with even more ridiculousness claiming that people became "abnormal", i.e. homosexuals, because of what they eat. And then, one by one WFCE could award all the "intelligent" homophobes first, and when their list gets exhausted there is always a neo-nazi Mek Azg to praise for. Just because your 'rivals' were against them. Childish and contra productive tactics, incompatible with the notion of "civil equality".
ILGA-Europe that is vocal in protesting homophobia and their supporters in Armenia and elsewhere should investigate such a shameful behaviour of their member organisation. Sponsors of this Armenian group should take a note.
I know, there are some good passionate people working in WFCE but as an organisation they've lost all the credibility and respect they may have had.
I wonder who is next on their list? Perhaps, another comparable "intelligent" homophobe ('environmental expert') Karine Danielyan who in line with what Shushanik (head of radio Van) posted claims that gays are threat to a national security and recently came up with even more ridiculousness claiming that people became "abnormal", i.e. homosexuals, because of what they eat. And then, one by one WFCE could award all the "intelligent" homophobes first, and when their list gets exhausted there is always a neo-nazi Mek Azg to praise for. Just because your 'rivals' were against them. Childish and contra productive tactics, incompatible with the notion of "civil equality".
ILGA-Europe that is vocal in protesting homophobia and their supporters in Armenia and elsewhere should investigate such a shameful behaviour of their member organisation. Sponsors of this Armenian group should take a note.
I know, there are some good passionate people working in WFCE but as an organisation they've lost all the credibility and respect they may have had.
Thursday, 12 January 2012
Former British Ambassador in Armenia Charles Lonsdale: ‘Limited progress in reporting of gay issues, still long way to go to overcome prejudices’
“[...] There’s also been some progress on gender issues and it’s possible now to hope for some progress on the question of domestic violence in a way I didn’t think possible when I first arrived. There’s even been some limited progress in reporting of lesbian and gay issues, though there’s still a long way to go to overcome some deep-rooted prejudices.”
More on Unzipped: British ambassador in Armenia says ‘good-bye’. “Love embassy” stays
*picture - via British Embassy Yerevan FB page
Monday, 9 January 2012
Ken Davitian in support of No H8 campaign
Respects!
The NOH8 Campaign is a charitable organisation whose mission is to promote marriage, gender and human equality through education, advocacy, social media, and visual protest. More about the campaign...
More about Borat's actor Ken Davitian - here.
*source of picture (thanks to Lena for the link)
The NOH8 Campaign is a charitable organisation whose mission is to promote marriage, gender and human equality through education, advocacy, social media, and visual protest. More about the campaign...
More about Borat's actor Ken Davitian - here.
*source of picture (thanks to Lena for the link)
Groundbreaking documentary in making: MY CHILD - parents of LGBT individuals in Turkey speak out!
“They are changing what it means to be parents in Turkey”.
*source
MY CHILD is an independent feature documentary-in-production where parents of LGBT (lesbian, gay, bisexual, transgender) individuals in Turkey intimately share their experiences with the viewer, as they redefine what it means to be parents, family, and activists in a conservative, homophobic, and transphobic society.
LGBTs in Turkey
'I believe homosexuality is a biological disorder, a disease. It needs to be treated.'
Public statement by Selma Aliye Kavaf, the Turkish State Minister Responsible for Women and Family (March 2010)
In Turkey, every day, LGBT individuals are subjected to various forms of discrimination and violence, some unfortunately resulting in loss of life. Such violence cannot solely be explained by conservatism and various phobias. The discriminatory laws, police violence, banning of LGBT associations, and censoring of web sites with LGBT content are only a few examples of the systematic government policies and ongoing human rights violations.
Redefining what a family is… LISTAG
In this atmosphere, to fight against this mentality and its practices, a few parents of LGBT individuals got together in 2008 and established LISTAG (Families of LGBT in Istanbul) as a solidarity and support group for friends, families, and especially parents of LGBT individuals.
Acting in solidarity with LGBT organizations, LISTAG has intervened in the current political sphere, by releasing public statements and engaging with politicians. It has actively been working against homophobia, transphobia, discrimination, and hate crimes, being a source of inspiration and strength for LGBT individuals, by reminding them that it is not impossible to come out to their families.
About the Film
In the documentary, MY CHILD, these courageous and inspiring group of mothers and fathers tell their personal stories of the birth of their child, of how they found out about their child’s sexual orientation, of how they learn to accept and embrace… When they talk about how they experienced the coming out of their children, they refer to it as the ‘death of a child and birth of a new one’. They say this extremely traumatic experience has also led to their own rebirth, as they have been questioning what it means to be an individual, to be true to oneself, and to be a parent.
Apart from their personal stories as parents, the film also tells their stories as the LISTAG parents, as activists, of how and why they came together, how they work together and support other families, how they try to reach more parents, about their activism for visibility, acceptance, and equal rights.
For more information about the film, see their website: www.listagfilm.com
To support this worthwhile cause, please follow this link.
Says production team: “[...] Until now LISTAG parents have been using pseudonyms. The press releases, interviews were all given under different names and without photographs. Now they believe that it is time for them to come out publicly, even more forcefully, using their own identities.
Because of all these reasons, realizing this film and bringing it to the screen is very urgent. That is why we have given ourselves such a short time to complete this documentary. We have started this project in June 2011 and aim to finish it by May 2012.”
“[...] In case we succeed to collect more funds than we need for our budget, the extra funds will be donated to LISTAG, the parents’ organization.
In addition to helping us to realize our dream, with your donation, you will be contributing to the struggle for LGBT rights in Turkey. We hope to show our appreciation and gratitude by providing a series of incentives.”
*source
MY CHILD is an independent feature documentary-in-production where parents of LGBT (lesbian, gay, bisexual, transgender) individuals in Turkey intimately share their experiences with the viewer, as they redefine what it means to be parents, family, and activists in a conservative, homophobic, and transphobic society.
LGBTs in Turkey
'I believe homosexuality is a biological disorder, a disease. It needs to be treated.'
Public statement by Selma Aliye Kavaf, the Turkish State Minister Responsible for Women and Family (March 2010)
In Turkey, every day, LGBT individuals are subjected to various forms of discrimination and violence, some unfortunately resulting in loss of life. Such violence cannot solely be explained by conservatism and various phobias. The discriminatory laws, police violence, banning of LGBT associations, and censoring of web sites with LGBT content are only a few examples of the systematic government policies and ongoing human rights violations.
Redefining what a family is… LISTAG
In this atmosphere, to fight against this mentality and its practices, a few parents of LGBT individuals got together in 2008 and established LISTAG (Families of LGBT in Istanbul) as a solidarity and support group for friends, families, and especially parents of LGBT individuals.
Acting in solidarity with LGBT organizations, LISTAG has intervened in the current political sphere, by releasing public statements and engaging with politicians. It has actively been working against homophobia, transphobia, discrimination, and hate crimes, being a source of inspiration and strength for LGBT individuals, by reminding them that it is not impossible to come out to their families.
About the Film
In the documentary, MY CHILD, these courageous and inspiring group of mothers and fathers tell their personal stories of the birth of their child, of how they found out about their child’s sexual orientation, of how they learn to accept and embrace… When they talk about how they experienced the coming out of their children, they refer to it as the ‘death of a child and birth of a new one’. They say this extremely traumatic experience has also led to their own rebirth, as they have been questioning what it means to be an individual, to be true to oneself, and to be a parent.
Apart from their personal stories as parents, the film also tells their stories as the LISTAG parents, as activists, of how and why they came together, how they work together and support other families, how they try to reach more parents, about their activism for visibility, acceptance, and equal rights.
For more information about the film, see their website: www.listagfilm.com
To support this worthwhile cause, please follow this link.
Says production team: “[...] Until now LISTAG parents have been using pseudonyms. The press releases, interviews were all given under different names and without photographs. Now they believe that it is time for them to come out publicly, even more forcefully, using their own identities.
Because of all these reasons, realizing this film and bringing it to the screen is very urgent. That is why we have given ourselves such a short time to complete this documentary. We have started this project in June 2011 and aim to finish it by May 2012.”
“[...] In case we succeed to collect more funds than we need for our budget, the extra funds will be donated to LISTAG, the parents’ organization.
In addition to helping us to realize our dream, with your donation, you will be contributing to the struggle for LGBT rights in Turkey. We hope to show our appreciation and gratitude by providing a series of incentives.”
Sunday, 8 January 2012
Centaur, Canary Wharf, London
