I have to confess, I do not read Iravunk tabloid. If it’s not for my friends, I would have been unaware of this whole bunch of ‘articles’ over the last week or so devoted to gays there.
Internet is becoming more and more popular among Armenians, especially younger generation, and Iravunk cannot stand losing the Internet ‘battle’ to others, including gay Armenians, who dare to open up their websites and freely discuss the issues and their life. But they are not alone. Iravunk’s heart is bleeding that there are others out there who support gay rights and equality, or anything related to gays. Even the most widely accessible media in Armenia - television, occasionally shows gay-themed films. Horror. One of Iravunk’s so called journalists is shocked by a gay themed film shown on TV recently, calling it a “propaganda of homosexuality”. He then finishes his piece telling a ‘real story’ from Holland.
Բայց վերադառնանք սեռական փոքրամասնությունների թեմային: Վերջերս օրը ցերեկով մի հեռուստաընկերության եթերում գեղարվեստական կինոնկար էր ցուցադրվում, որի հերոսները գովերգում էին իրենց ոչ ավանդական կողմնորոշումը... Որքան էլ այդ անբարոյականության վերաբերյալ հումորը տեղին չէ, բայց այսպես շարունակվելու դեպքում երեւի խնդրելու ենք, որ էրոտիկ, թեկուզ հենց, այսպես ասենք, ավանդական սեքսի վերաբերյալ կինոնկարներ ցուցադրեն, միայն թե վերջ տան այդ այլանդակությունների քարոզին: Այս ամենը ինձ հիշեցրեց մի իրական պատմություն, որը տեղի է ունեցել ոչ ավանդական կողմնորոշման նկատմամբ արդեն վաղուց սովորական վերաբերմունք ձեւավորված երկրում: Իհարկե կռահեցիք, որ նկատի ունենք Հոլանդիան: Տարիներ առաջ հոլանդական քաղաքներից մեկի քաղաքապետի թեկնածուն հեռուստաէկրանից բացահայտ հայտարարել էր, որ ինքը ՙերկնագույն՚ է եւ պաշտպանելու է նրանց շահերը: Երբ ՙերկնագույն՚ թեկնածուն դուրս էր եկել ստուդիայից, նրան տեղում գնդակահարել էին: Մարդասպանը, որը հանձնվել էր ոստիկաններին, նշել էր, որ ինքը չի ցանկանում ՙերկնագույն՚ քաղաքապետ ունենալ, ով նաեւ քարոզում է իր զզվելի կողմնորոշումը: Չենք ուզում, որ մեր ասածը որպես սպանության կոչ ընդունվի, այլ պարզապես ներկայացրեցինք դեպքը:[Translation of the main part: Years ago, a mayoral candidate of a city in Holland has openly said via TV that he is “blue” [gay] and will be defending their [gay] rights. When he walked out of the studio, he got shot dead. The killer said that he did not like the prospect of having a gay mayor, who publicize his disgusting orientation.]
Iravunk’s journalist then notes that “we do not want you to take this story as a call for killing. We simply wanted to present this story”. Obviously, what they effectively did is to advocate killing of gays.
Of course, Armenian Ombudsman will repeat that there is no problem of homophobia in Armenia as no one filed a complaint about it to his office. He may not even see or ‘be aware’ of the growing number of recent attacks towards gays in Yerevan. How convenient.
In another piece, editor Galadjyan is outraged, digusted and simply cannot understand why journalist and writer Vahan Ishkhanyan has so inclined to “defend rights of sects and faggots”: “he is perhaps the only one who openly defends the rights of such a human garbage as ‘blues’ [gays] in Armenia”. But what is killing Mr Galadjyan is that Vahan established Ankakh weekly which quickly became a popular newspaper both online and in print. And the last drop to Iravunk’s nerves was a literary prize awarded to a gay-themed short story for the first time in Armenia by the same Ankakh weekly. The author of the novel is our very own Armenian Dori An (I will write a separate post on Dori An and his award-winning short story). Iravunk’s editor is apparently so threatened by a mere existence of a free-minded writer and his growing online presence and influence that he attempted at (unsuccessfully) cracking down the identity of a person writing under the Dori An nickname. Sad. Little, sad people. He accuses Dori An not only in “disgusting” activities and the use of ‘inappropriate language’, but “anti-national” too (familiar language, eh?). There is “enough evidence” for criminal persecution of Dori An, claims tabloid’s chief. Huh? Yes, there is definitely enough evidence for opening the case against Galadjyan and his tabloid for inciting murder and hatred.
As a rule, one hate goes hand in hand with another hate. If you look at Iravunk’s articles, they are not just homophobic, but racist, full of hate to everyone who is different. If you are not gay, you would have still be hated by Galadjyan-like people. For ‘different’ ethnicity, colour of your eyes (skin), music you listen to, films you watch, T-shirt you wear. Anything, really, which is outside of their sad, little and narrow-minded world.
In yet another piece, Galadjyan calls Armenian MP from parliamentary opposition Heritage party Zaruhi Postanjyan a “traitor” (for this). He cannot stand ‘European aspirations’ of growing number of Armenians, which he associates with gay rights and equality. Scary. According to the ‘rules’ of the ‘family’, Galadjyan writes referring to Europe, “homosexuals are also people” (!), then calling gays a “human garbage”. Чья бы мычала?
Այդ ՙընտանիքի՚ ՙկանոններով՚ հոմոսեքսուալիստներն էլ են մարդ, ավելին` այդ ՙկանոնները՚ նախատեսում են մարդկային այդ թափոնը գլխին դրած ման ածել: Հետաքրքիր է, համաձա±յն է պարոն Ժիրայր Սէֆիլյանը ՙերկնագույնների՚ թանին թթու չասելուն, միայն թե ՙաշխարհը՚ մեր երեսին չշպրտի` հոմոֆոբներ......and here is something from Dori An in response: Լռությունը ոսկի ՉԷ
Իրոք որ երբեմն լռությունը ոսկի է...
Եթե դու սիրում ես, երբ դիմացինիդ անտեղի անարգում են, երբ մարդու մասին դատում են միայն նրանով, թե ում հետ է նա քնում, երբ ցուցաբերվում է խտրականություն ցանկացած փոքրամասնույթունների հանդեպ ու քարկոծվում են նրանց պաշտպանողները՝ ապա ՄԻ անցիր այս հղմամբ ու մի ճանաչիր մարդուն, ով անում է դա...
Իսկ եթե դու Լույսի Ասպետ ես, օգնիր... ՄԻ ԼՌԻՐ... ԼՌՈՒԹՅՈՒՆԸ ՈՍԿԻ ՉԷ... Ասա քո խոսքը..
http://www.dorian.ucoz.ru/blog/2009-08-17-96
Apart from anything else, there is also big envy at play from Iravunk editor Galadjyan’s side. He knows very well that Dori An, Vahan Ishkhanyan or gay Armenian bloggers have more readers (with growing online presence) than his own 20 years old business enterprise which has left with the one main aim for now - to spread hate.
You and your tabloid suck, Mr. Galadjyan. Big time.
So familiar. I do not even get concerned over these bigots. Why don't some one in community files a complaint to Ombudsman's office regarding this publication. They have to monitor hate speech and report it to parliament. Assert your rights and see how it works. Before do it we never know how does it work.
ReplyDeleteIn some cases if someone is overly gay-hating he might have problems with his own sexuality. If he's so horrified of gays he might be afraid of some part of his own mind, who knows?
ReplyDeleteThis comment has been removed by the author.
ReplyDeletecomplaint to Ombudsman? we don't trust that office anymore!!!
ReplyDeleteYes, please someone put it to the ombudsman's office. That institution will never work if it is left to its own devices. If it doesn't react, that in itself is a good justification to publicise it to European Commission and others.
ReplyDeleteWe'll do it again... ok, let's see the next result (silence)
ReplyDeleteour soft respond>>> http://pinkarmenia.blogspot.com/2009/08/each-illiterate-gives-himher-right-to.html
ReplyDeletehttp://www.pinkarmenia.org/en/news/090819.html
>Armenian>>> http://www.pinkarmenia.org/news/090819.html
The assassination of the Dutch politician Pim Fortuyn, by Volkert van der Graaf had nothing to do with Fortuyn being gay. When questioned in court, van der Graaf cited Fortuyn's anti-muslim political views as his motive for the murder.
ReplyDeletehttp://en.wikipedia.org/wiki/Pim_Fortuyn
Terrorist-like threat to Armenian government: silence the writer
ReplyDeleteRead also (in Armenian):
ReplyDeleteմի քիչ ազգիս մասին...
***
Թերթոնչիկը և թրաշով ձյաձյաները, կամ՝ ձեր էշը վեց սկոռուստ ունի
***
...and my favourite quote from above:
Armenia: Quote of the Day
Below is a reflection by Inknagir literary blog (in Armenian):
ReplyDelete«Իրավունքը» հայ գրականության թշնամի
«Իրավունք» թերթը ափերց դուրս է եկել, որ լավագույն պատմվածքի համար սահմանված Ինքնագիր գրական մրցանակը տրվեց Դորիանին «Սատանան Մայրամուտին» պատմվածքին: «Իրավունք» թերթը չի կարողանում հանդուրժել, որ Հայաստանում կարող են լինել իշխանությունից անկախ գրական մրցանակներ, որ սովետական տոտալիտար համակարգը չի գործում, և ոչ թե մի կենտրոն է սահմանում ճաշակ ու արվեստ, որոշում լավ գրականությունը ու դրան տալիս մրցանակ, այլ դա կարող են անել բազմաթիվ կենտրոններ ու անհատներ: Ուրախ եմ, որ Իրավունքը մնացել է սովետական ժամանակների պատկերացումների մեջ, քանի որ իր զայրույթով ուշադրություն է հրավիրել մեր համեստ միջոցառման վրա և եղել է միակ թերթը որ արձագանքել է մրցանակաբաշխությանը: Այս փորձը խորհուրդ կտամ մրցանակի ժյուրիի անդամներին հաշվի առնել և մրցանակ տալիս ուշադրություն դարձնել նաև այն հանգամանքին, թե ստեղծագործությունը ինչքանով չի համապատասխանում հայկական մամուլի ճաշակի չափանիշներին: Ստորև ներկայացնում եմ Իրավունքի հրապարակումը:
Tabloid of hate: virulent homophobia awarded by Armenia president’s state medal and stamped by court’s approval
ReplyDelete